In een hol onder de grond...

woonde een Hobbit. Geen vies drol nat hol, vol met endjes worm en een muffe geur, en ook geen droog, kaal zanderig hol, met niets om op te zitten of om te eten. Het was een Hobbit Hol, en dat betekend gemak...

Dit was een beetje een rare week, hele leuke dingen gedaan, wat rustige dagen gehad, en de hobbits bezocht. Ook een mindere leuke week, want afgelopen zondag is Simon Deering overleden. Hoewel niet onverwacht, raakt het je toch, al zit je zover weg. Simon is aikido leraar en ik heb veel te kort bij hem mogen trainen. Zijn aikido vond ik heel bijzonder, je had nooit echt door wat hij nou precies deed, maar het werkte wel!
Ook zijn welkom bij de dojo hoe hij Marrie en mij begroete zal ik nooit vergeten, denk niet dat ik me ergens ooit zo welkom hem gevoelt dan toen we zijn gezicht zagen dat we toch echt daar kwamen trainen.





Zondag 19 febr.
Via Taupo zijn we naar Orakei korako (hidden valley) gereden. Taupo is het grootste meer (niet het diepste! dat wreven ze er bij Te Anau wel in!) Zon beetje iedereen die dat wil kan in Taupo parachute springen dus... hebben wij gekeken stevig met 2 benen op de grond hoe ze er allemaal uitsprongen. Echt dat ging met hele vrachtvliegtuigen te gelijk! Al moet ik zeggen dat het wel begon te kriebelen...
De hidden valley, is... Hidden voor veel toeristen, het is vrij onbekend dus. het is een Thermal park met geishers (?) en warm (modder)water bronnen. Het was een warme dag, en al dat warme water wat opsteeg maakte het er niet koeler op! Het park was heel mooi aangelegt, zodat het net leek alsof je er overheen liep. Kan niet zo goed beschrijven hoe het er uitzag, zal zo proberen of ik er een foto van kan plaatsen! (jaja, dat was uiteindelijk gelukt he vorig verslag! was minuten werk, dus zag later pas of ze er goed op stonden of niet! maar het bewijs, wij leven nog!)
Die nacht probeerden we het nog een keer op een DOC camping. We kwamen aan en wat zagen we daar??! Jawel een EEND! maar hij lied ons met rust die nacht.

maandag 20 febr.
Er was niet veel wat ik echt perse wilde zien deze reis met mijn moeder, maar we moest en zouden naar Matamata! (alias Hobbiton!) haha het klinkt misschien een beetje suf, en verder zijn we ook niet echt langs Lord of the Rings sites gereden (alleen als ze al op de route lagen) maar deze was zo bekend, en ook zo bekend in ons hoofd van de boeken en van de films natuurlijk, dat we er wel heen moesten. Gelukkig waren we niet de enige (7 tours per dag) en zelfs niet de meest fanatieke fans, zo bleek. De bekendste film stukjes kan ik nog wel vrij makkelijk herhalen, maar ik ken toch echt niet alle 1400 bladzijden uit mijn hoofd! (en dat is dan een boek) er waren er die dat wel konden...
Maargoed, voor wie zich nu afvraagd, waar gaat dit in vredesnaam over?!!? Hobbiton, is de plaats waar Hobbits leven in Midden Aarde, van de boeken en films The Hobbit en The Lord of the Rings. Peter Jackson heeft hier veel gefilmt en is in November (ongeveer) terug geweest om voor The Hobbit te filmen. Wat betende dat ze het weer steeds drukker krijgen, al is het de afgelopen 10 jaar evengoed nog druk geweest qua bezoekers. (en zo te horen kregen ze de meest vreemde! waaronder een duitser die vreeslijk veel op een hobbit leek, hobbit kleren aan had, maar helaas 2 meter 10 was)
Heel Hobbiton staat op het land van 3 schapeboeren (broers) Ze hebben alle hobbitholen laten staan voor wat ze waren, zodat de toeristen er ook heen konden. Het land is uitgekozen voor de ' party tree' die zo symetrisch is. Deze boom is echt, en staat er nog. zon 20 jaar geleden wilde de broers hem nog omhakken, gelukkig voor hun hebben ze dat dus niet gedaan. Hij word nu dus de geld boom genoemd! ;)
Het was erg leuk om alle deurtjes en het hele landschap te zien, er was nog best veel van over, en zelfs voor The Hobbit zijn er wat holen bij gemaakt. Er waren nog veel details, kleine schoorsteentjes uit de heuveltjes, en mini bankjes en waslijnen met kleren er aan enzo. Heel schattig! De gids zelf was ook net een Hobbit. Hij wilde ook wel meedoen, maar hij was te groot! (voor de niet lotr fans, Hobbits zijn klein, vandaar alles klein)
Leuk om te zien allemaal! nu een keer niet van de dvd af, maar in het echt ;)

Dinsdag 21 februari.
Lang gereden, langs Auckland naar Paihia. (bay of Islands) Bij Auckland begrepen we waarom ze hier overal borden naast de kant van de weg zetten met ' snelheid moord' enzo. Sommige borden zijn best hard eigenlijk. Zelfs eentje gezien met ' speeding ticket' en dan een foto van iemand in het mortuarium met een naam label aan zijn grote teen. Nou dan wil je wel langzamer!
Bij Auckland was het drukker, dus ook meteen meer ongelukken. 2 gezien, waarvan 1 dat we ons afvroegen of er nog iets heel was aan die auto... ik hoop dat het met de inzittende goed is afgelopen.

Woensdag 22 februari. 'rustdag'
We zouden een rust dag houden, want na 3000 km in 3 weken tijd rijden hadden we het wel even gehad met de weg. We zijn het dorp in gelopen en rond gekeken. Geboekt voor morgen een dolfijnen bekijk boot.
daarna naar het volgende dorp gelopen, Waitangi, een belangrijke plek voor het land, want hier komt het waitangi verdrag vandaan! Het verdrag is in 1840 opgesteld tussen de engelse en maori, waarin veel stond over het land van de engelse en maori wat verdeeld werd enz. Wat er precies in staat valt vast via google te vinden! ;) maar iig waren er 2 vertalingen... de Engelse en de Maori... waarbij er in die van de Maori iets anders stond dan in de Engelse versie... Beetje stout dus van die Engelsen. (al werd het niet helemaal duidelijk of het opzet was, de vertalers moesten nog al snel aan het werk, want de Fransen aasden ook op Nieuw Zeeland) dus het is snel vertaalt, door mensen die daar weinig verstand van hadden als ik het zo begrijp) In ieder geval leverd het verdrag nu dus nog problemen op. De Maori' s zijn het er niet mee eens. (en geef ze eens ongelijk) maargoed, tis nu een aantal jaar later, tijd voor een nieuw verdrag??

Donderdag 23 februari.
Vroeg opgestaan voor de dolfijnen, kijken we naar buiten en voor het eerst giet het van de regen! wij wel naar de organisatie toe, en verplaatst naar vanmiddag, ze gingen die ochtend niet. We zijn naar wat watervallen gereden en daar weer als een blok in slaap gevallen... Uiteindelijk begon het steeds harder te regenen, dus heel wat water gezien, maar geen watervallen!
s middags gingen ze wel een poging doen om uit te varen, maar in de boot waren ze al heel eerlijk' je ziet weinig en zwemmen zit er bijna zeker weten niet in, jullie kunnen beter morgen nog een keer proberen' ze wilde wel, als er iemand mee wilde, maar eigenlijk wilde iedereen wel naar de volgende dag. (gelukkig kon dat nog) De hele dag bleef het regenen!

Vrijdag 24 februari.
vroeg opgestaan voor de dolfijen, kijken we naar buiten, zonnetje en straal blauwe lucht! Hebben wij even geluk! Naar de organisatie en nu zouden we wel gaan. Als het kon, zouden we kunnen zwemmen met de dolfijen, maar dat hing van een aantal dingen af. Het zijn wilde dolfijnen, dus niet getraint, ze herkennen ze wel, want ze komen er vaker, maar soms zijn het vreemde dolfijnen, ze gaan ongeveer de hele kust in het noorden van NZ af, dus ze weten nooit waar ze zijn, of ze er zijn, en of ze zin hebben om ' te spelen' we waren ongeveer een half uurtje onder weg en kwamen en schooltje dolfijnen tegen! super gaaf om te zien! ze waren nog niet heel actief, (waarschijnlijk hadden ze net geslapen) maar zo mooi om te zien! de gidsen bestudeerde ze een tijd (om te kijken of we er bij mochten, als er kinderen zijn, als ze slapen, als ze op jacht zijn worden ze niet gestoord) we mochten er bij! dus snel omkleden, flippers aan, snorkel op en iedereen die wilde de zee in. Er was al gezecht, dat je goed moest kunnen zwemmen, hard moest zwemmen en het entertainmant van de dolfijnen zou zijn, (lees gekke dingen doen, zingen, en al rondtollend door het water gaan) Nou probeer dat maar eens als je als een gek door dat water ploeterd! pff dat is niet te doen! haha Die dolfijenen zijn snel zeg! Heb ze wel goed kunnen zien onder water, maar ze waren ook zo voorbij. Wij weer terug op de boot, op naar de volgende poging. Hup weer iedereen te water! (mijn moeder wilde wel, maar na het praatje dat je zo snel moest zijn, bleef ze liever aan boord) 2de poging waren we allemaal niet echt snel, en de dolfijnen niet zo geintreseerst in die maffe mensen met die gekke gekleurde dingen op de kop en aan de voeten. (geef ze eens ongelijk!) wij weer aan boord, het was evengoed een super ervaring!
De tijd zat er op, die dolfijen lieten we met rust voor vandaag, op zoek naar anderen.
We zagen er 1... Wat heel zielig was, namelijk een mama dolfijn die haar kindje op haar rug mee nam. Het kindje was overleden, en zo neemt ze afscheid, het is een heel rouw proces waar het beestje in gaat, ze blijft dit ook een flinke tijd doen. elke keer weer, het babytje boven water houden, ze was helemaal van de groep afgezonderd, en vaak gaan de moeders er ook aan onder door dat ze zo bezig zijn met de rouwverwerking. Het baby doflijntje was waarschijnlijk doodgegaan door (indirect) mensen. Het leek wel overvaren, maar ze hebben ook een zeer slecht imunsysteem, wat veel ziektes op pikt. Omdat wij zoveel afval (sop, chemische dingen, afvalwater e.d) in het water pompen komt dat allemaal in hun leefomgeving, daarom kregen ze snel kankers ed. Bij de volwassen dolfijnen word er wel autopsie gedaan als ze die vinden, maar bij een babytje niet, als moeders nog bezig is met het rouwproces, het zou een beetje onrespectvol zijn dat te verbreken! dus bij de kleintjes weten ze vaak niet wat de oorzaak is.
Dus weer een goede reden om er goed op te letten wat we allemaal in ons water stoppen!! Ook nu werd weer gezegt dat alle grote visserschepen de zeeen leeg vissen, dus dat de dolfijnen straks niets meer te eten hebben... (zo voor wie nu nog vis wilde eten vanavond... ;) gna gna)

Zaterdag 25 februari.
Gister door gereden naar een DOC camping site, halverwege het puntje van het Noorder eiland, omdat we vandaag naar Cape Reinga wilden.
Cape Reinga is het noordelijkste puntje van NZ. Er staat o.a een vuurtoren(tje) voor de Maori is dit een belangrijke en heilig plek. Je mocht er dan ook niet eten. Dit is de plek waar overleden zielen heen gaan, vanaf hier gaan ze naar hawaiiki (?) de volgende wereld. Er zijn 2 rivieren, en de overledene mag uit een drinken, bij de ene blijft zijn ziel onder de levende, bij de ander gaat hij door naar de onderwereld. Het is een zeer mooie plek weer. (maarja dat zijn alle plekken hier in NZ!) en met deze geschiedenis er bij helemaal. Het was mooi aangelegd, alles met zo min mogelijk overlast van de natuur, en overal met tekst bij, wat het voor de Maori betekend. Voor deze week wel een bijzondere afsluiting.

Net door gereden naar Rawene, een klein dorpje, en nu alvast het afscheids etentje gedaan van mam. Er was hier namelijk een Masonic hotel (?) weet niet of het nou op metselaars of op vrijmetselaars sloeg ;) (konden we niet vinden ook) Maar het eten was lekker in ieder geval!

Tja, pap, ik heb niet zoveel tijd om de verslagen door te lezen, dus er sluipen heel wat rare worden/voutjes in! zo heb je nog wat te doen als oud schoolmeester! ;)

Emmie, ik ben blij dat Johnnie zich weer wat beter voelt! gadver die toevallen ook! het is wat! gelukkig is het bijna lente bij jullie, dan voelt hij zich vaak wel beter!

Rudy, Ja, altijd naar Australie gaan als je de kans krijgt!! (en dan als je ' hier toch bent' 'even' oversteken naar NZ! Het is zo mooi, zeker de moeite waard, al ga je 2 weken naar het zuidereiland!)

Het is elke keer weer enorm leuk om vanuit hier jullie berichtjes te lezen! ook die voor mijn moeder! haha ik geef ze allemaal door hoor!

Zo nog een paar dagen samen, en dan komt het afscheid, wat een verandering zal dat zijn! pff ik zie er wel een beetje tegen op hoor!

Groetjes van Astrid en Emma.