Bardia

Afgelopen week naar Bardia np geweest. Het was super leuk! Bardia ligt in het zuid westen van Nepal, en is jungle. In tegenstelling tot de himalaya ligt dit wel op zee niveau.
Vorige week woensdag (met heel wat vertraging heen gevlogen. (Zo vervelend als je met de bus voor het vliegtuig staat maar er niet in kan)) opgepikt door de jeep met chauffeur en naar Bardia home stay gereden. Dit is de home stay van Sonja en Bodhi, een Nederlands Nepalees koppel die hier hun guesthouse zijn begonnen. Hun motto was zo ongeveer 'alles kan, we zijn flexibel' en dat was zo fijn! Deelde hier de kamer met Tetske die ook verpleegkundige bleek te zijn. Dit ging dus al vrij snel goed. Omdat het goedkoper en gezelliger is om samen dingen te ondernemen was dit snel besloten. De volgende dag zouden we een jungle wandeling gaan maken voor de hele dag!
S middags eerst nog even bij de olifanten gekeken. Er is hier een 'stal' met olifanten. Dit zijn werk olifanten, of domestic elephants. De rangers gebruiken ze om mee het bos in te gaan, per olifant kunnen ze verder, ze patrouilleren op illegale bezigheden (voornamelijk het kappen van hout, stopen/jagen gebeurt bijna niet meer) je kan dus s morgens en s avonds de olifanten zien gaan of terug zien komen. Helaas worden ze soms ook gebruikt voor ritjes met mensen. Eigenlijk doen alleen de Nepalezen of de Indiërs dit nog.

De volgende dag dus een jungle wandeling gemaakt. Je kan hier, als een van de weinige plekken dus gewoon lopen door de jungle (wel met gids uiteraard!) Eerst door de rivier gelopen (stond niet hoog dus van steen naar steen hoppen.) Daarna door mini paadjes met heel hoog gras. (Waarbij de gids de grap bleef maken dat ik maar moest waarschuwen voor dieren omdat ik wél over het gras heen kon kijken) als je onderweg bent zie je eigenlijk niet zo veel, maar bij een uitkijk punt wel. Want dan horen de dieren je niet. Dus bij eerste punt bij de rivier een uurtje gestopt. Hier alleen een krokodil gezien. Dat we verder liepen hoorden we op gegeven moment heel veel geluid en een wegstormende neushoorn. Door het hoge gras konden we alleen niet zien waar die was.
Gelukkig waren we vlak bij de uitzichtstoren dus dat voelde toch wat veiliger! In de uitzichtstoren zaten we op ooghoogte met spelende aapies. Die ons minstens net zo interessant vonden als wij hun. Hier een paar uur gezeten en op de apen na geen dieren gezien. Tot ineens alle gidsen (En waren meer groepjes) ineens wild begonnen te roepen en gebaren dat we nú van die toren moesten komen en het bos in moesten. Totale paniek natuurlijk. Iedereen rennen en druk doen. Eerst denk je dat je er dan wel bent na 20 meter, dit bleek alles behalve waar het werd een ware ren partij door de jungle we wisten niet waarvoor maar vermoedelijk was er een tijger gezien. Omdat iedereen achter elkaar moest lopen en de groepen door elkaar liepen raakte Tetske en ik elkaar al gouw kwijt (gids was nergens te bekennen) nou dit was natuurlijk een klopjacht op nix af want met al dat gestamp had die tijger ons alláng gehoord. Met een stel nepalezen terug gelopen die gelukkig de weg wisten. Terug bij de toren hadden we onze lunch wel verdient na dit verzetje! We zaten hier tot eind van de middag omdat er vaak een neushoorn komt. Nou al het wachten werd beloond, er kwamen er 2! Lekker badderen in de rivier. Op de terugweg geen spannende dingen mee gemaakt, behalve dat Tetske en ik een 'mystery dier' gezien hadden die de gids niet zag. We vermoeden aan kleur en grootte een neushoorn.
Het lopen door de jungle is gewoon al leuk en een avontuur dus de dag was zeker geslaagd, ook zonder tijger!!

De volgende dag besloten een wandelingetje door de dorpjes te maken. Dit was zo leuk! De dorpjes hier gaan voor ons terug in de tijd, kleien huisjes en overal ossen op het land. Mensen heel vriendelijk. We waren op missie voor anti biotica voor Tetske want die had een rare streep op haar arm wat lymfeonsteking bleek te zijn. Onderweg kwamen we een meisje tegen dat het geweldig vond om met ons mee te lopen en te Engels te praten. Zij heeft ons dus ook de 'apotheek' laten zien. Ze hadden de antibiotica nog ook en zelfs niet over datum! Het meisje was zo enthousiast dat ze ons daarna mee nam naar de plaatselijke tempel en het marktje. Hierna zijn wij weer teug gelopen want s middags zou ik met Dirk en Gaby mee gaan op jeep safari.
Deze gids wat wat mondiger en wist veel te vertellen over het bos waar we waren. Omdat we weinig dieren zagen vertelde hij over de bomen en al het andere wat we zagen. Wat misschien een beetje saai klinkt maar alles behalve was! (Zoals dat er een boom is waar olifanten van eten als ze last hebben van hun buikje!) Wederom geen tijger gezien (begint een beetje de draad van dit verhaal te worden) maar wederom wel heel fijn om door het oerwoud te rijden.

Zaterdag maar eens een 'vrije dag' (lekker he als je op vakantie bent!) Tetske en ik zijn naar de schommels gelopen, deze zijn gemaakt van bamboe en zien er heel gaaf uit! En kennelijk als je hier op schommelt vervliegen je zondes dus dat is het wel waard! We hadden zoveel geluk onderweg, dat we langs de olifanten stal kwamen waar de olifanten met de rangers net aan het werk gingen. We liepen dus een eindje met hun mee en konden ze van heel dicht bij bekijken. Wat zijn het toch enorme dieren! Zo gaaf!!
Bij de schommels de olifanten uitgezwaaid - we hadden immers een missie- en gaan schommelen. Al gouw kwam er een ouder stel met een paar koeien die hun koeien lieten voor wat ze waren en ons eens voor ging doen hoe je moest schommelen! Eerst de man er op, daarna de vrouw, die door haar man geduwd werd! Zo schattig. Al gouw stond dus het halve dorp rondom de schommels om met ons mee te schommelen. Hilarisch was dit!

Terug bij het guesthouse rustig aan gedaan wat met deze warmte wel heerlijk was. (Oh wat mis ik die warmte nu!!) En aan het einde van de middag nog even naar een cafeetje gelopen om wat te drinken.

Zondag was het helaas tijd om afscheid te nemen van Tetske, zij gaat naar lumbini en dan pokhara. Gaby, Dirk en ik zijn weer op jungle tocht gegaan. Dezelfde fijne gids als die we eerder hadden. We zouden nu alleen een ochtend wandeling maken in de jungle en dan s middags in het bos hier vlakbij, wat geen national park meer is. De wandeling door de jungle was weer heel gaaf, vooral dat we direct al bijna tegen een olifant en baby aanliepen. Dit was een werk olifant en haar baby liep mee. Die was super nieuwschierig en stond zo tegen Gaby en mij aan!
Voor de verandering geen tijger gezien, maar wel veel vogels.
S middags dus naar het community forrest waar een ranger met een enorm mes op ons stond te wachten. Dat mes bleek geen overbodige luxe want hij moest letterlijk de paden voor ons vrij hakken zo we door het bos liepen! Na een tijdje volgden we de voetsporen van een neushoorn, tot bleek dat hier een baby bij was. Dan zijn ze altijd wat agressiever dus kun je ze beter niet volgen. Nou hoorde we ook met regelmaat een soort kleine ontploffing door de jungle heen. Waarbij dus die neushoorns opschrokken en véél lawaai maakten. (De uitdrukking als een olifant in een porseleinen kast is er nix bij) dus het spoorzoeken even gelaten en naar de boomhut gelopen waar Dirk en Gaby een nachtje zouden slapen. En wie stond er onderweg op ons te wachten?! Juist die neushoorn met baby! Ook nog best dichtbij ook. Dus wij heel stil en wachtend op het punt dat de gids zei dat we moesten rennen! (Dan zou ze aanvallen even was ze wel nieuwsgierig maar de argwaan won het toch dus ze draaide zich om en rende het bos in met haar kind. Dit was wel even spannend!!
Ondertussen zaten we helemaal onder, onder het zweet, onder de planten en onder de bloedzuigers. (Vieze beesten) (dus de douche s avonds was heerlijk!)

Gaby en Dirk in de boomhut achter gelaten en weer naar het guesthouse gegaan.

De volgende dag was het tijd voor mij om afscheid te nemen... Bardia was een heerlijke plek, alle mensen aardig en Sonja en Bodhi heel vriendelijk. Alles kon en werd geregeld. Het voelde een beetje als thuis komen als je weer terug was. Een weekje vakantie in de vakantie. Bij afscheid krijg je een tika, dat is een rode stip of streep op je voorhoofd voor geluk. In de auto reed ik met Peter, die een paar jaar in Kathmandu woont met zijn vrouw. Hiervoor hebben ze over de hele wereld gewoond. Hij doet ontwikkelingswerk en dat vond ik natuurlijk reuze interessant dus heb hem het hemd van het lijf gevraagd.
Met vliegen voor de verandering weer eens vertraging (Het is gewoon te druk in kathmandu) en konden daarna ook nog niet landen. Met de scooter taxi terug naar huis en weer veilig aangekomen in het guesthouse. Ondertussen was de tika zo verlopen dat ik meer op aangeschoten wild leek dan dat het een stip was!