Pearl of Africa

Zo het laatste stukje van Afrika! Nog 2 weken te gaan, dus nog wel een blog hoor!

Die maandag (20 augustus) hadden we (iedereen die nog in het guesthouse is) een afspraak met Werner, Nathalie en Mariska over het 'home' project en om evt het resterende geld over te maken. We hadden in Kampala afgesproken, daar een goed gesprek gehad. Om ook te zien waar het geld heen gaat zijn we daarna doorgereden naar 'home'.
Dit is het huis waar de kinderen die ze uit de gevangenis krijgen in komen te wonen. De kinderen kunnen alleen uit de gevanenis als er genoeg sponsors zijn (3 per kind) en als het de gevangenis directeur behaagd om ze te laten gaan.
Het huis staat op een super mooie plek aan lake victoria. De kinderen hebben veel ruimte en vrijheid, er is zelfs een mini pooltje (gat in de grond) waar ze in kunnen poedelen. Er zijn social workers aanwezig voor de kinderen. Het verschil is zo enorm tussen de gevangenis en 'home' hier zitten vrolijke lachende kinderen, heel mooi om te zien. Maar ook deze kinderen hebben allemaal hun (trieste) verhaal. Er zitten bijv. kindsoldaten en meisjes die vanaf hun 6de in de prostitutie zaten. (ook jongens trouwens)
Daarna zijn we ergens gaan eten en wij zijn weer terug gegaan naar Mukono. Het was heel fijn om eens te kijken bij het Home project. Weet nu nog zekerder dat dit een heel goed project is waar ze goed werk doen!

dinsdag was mijn laatste dagje bij Acheru. Annemie wilde ook graag mee. We hadden was spulletjes zoals ballen en speelgoed mee. s middags hier met de kleinste kinderen mee gespeeld. Ook voor de laatste keer meegelunched. laatse keer pocho en mutoke! Het is nogal onbeleeft als je niet mee eet. Dus Annemie ook aan de mutoke. Helaas vond ze het niet heel lekker, dus toen mijn bordje leeg was hebben we geruild. (ja ik weet wel waarom ik seeds uit mijn broek scheur!)
Daarna afscheid genomen van iedereen. Toch wel raar om weg te gaan.

Woensdag laatste 'vrij' Heerlijk met Annemie naar het zwembad bij Colleens hotel geweest.

Donderdag was het tijd voor vakantie! :D haha
We gaan 5 dagen naar het noorden, naar o.a de karamojong people. We zijn; Danielle, Roelf, Annemie en ik. Rinus en Tine bleven thuis om hun vrijwilligers werk af te maken. Roelf had net een nieuwe landrover, die ehh nu nog goed werkte! De hele achterkant vol gepropt met onze spullen en op weg voor een lange dag rijden! Omdat de weg naar Mbale zeer slecht zou worden hadden we een Oegandese chauffeur ingehuurd. (ook omdat het Noorden nog bekend staat als wat gevaarlijk, tot een paar jaar geleden) Dus dan is het wel fijn als je iemand bij je hebt die de taal spreekt en er wat verstand van heeft. Dat was dus Josef. De weg naar Mbale was prima te doen, 4 uurtjes rijden, maar daarna begon de 'african massage'! 200 km een super slechte weg, unsealt en met meer gaten dan dat ie recht was! (stel je de slechtste weg voor die je kent en dan verdubbel het!) We zagen al vrij snel de eerste auto's vast zitten, een paar geholpen om er uit te krijgen (lukte niet dus achter gelaten) Toen was het nog best grappig, de auto werd al modderiger en af en toe vlogen er wat klonters door het raam naar binnen, we hadden de grootste lol dus achterin :P Josef bleek toch een hele goede driver te zijn. Tot we na een uur of 2 bij een modderpoel aan kwamen waar al een aantal vrachtautos stonden te wachten en her en der auto's vast stonden! We hoorden van de vrachtauto chauffeurs dat die er al 6 nachten stonden omdat ze er gewoon niet door konden. Josef dacht dat hij toch een route zag om er door te gaan, nou dat ging heel lang heel goed, maar om het eind zaten wij toch ook echt vast! in een meter hoge laag blubber. Gelukkig waren we niet de enige. Een hele troep jongens/mannen stonden er al om gestrande auto's op te wachten en er uit te duwen. Dus wij er uit, die jongens duwen maar er uit kregen ze hem niet! Na een uur duwen en trekken kwam er wat beweging in. Toen stonden we wel weer wat beter, maar moest Josef hem er nog uit rijden. Dat ging met veel moeite, want de weg was zo schuin waar hij over heen moest dat de auto bijna omkieperde, we hebben even maar niet gekeken ;) Na nog ongeveer een half uur ploeteren, duwen en trekken was de auto hier ook uit en konden we verder. al hoorden we wel dat ie geluiden maakte die hij daarvoor niet maakte... hij had dan ook een flinke opdonder gekregen van het vast zitten! het witte kleurtje was niet meer te zien, hij was nu helemaal pik zwart van de modder (niet alleen de buitenkant, en niet alleen de auto, ook wij waren modderig)

We kwamen nu wel bij een heel mooi stukje Afrika! Heel uitgestrekt en als er dorpjes waren waren dat kleine hutjes (zoals je je een klein rond afrikaans hutje voorsteld) Toen we hier door heen reden wisten we weer waarom Oeganda de parel van Afrika heet! Het scheelde niet veel of het was net zo mooi als Nieuw Zeeland! ;)
Ondertussen begon de auto steeds moeilijker te doen. Het schakelen ging niet meer zo makkelijk en we begonnen ons een beetje zorgen te maken dat we straks in de middle of nowhere vast zouden staan en moesten over nachten met een stukke auto. (zoveel eten hadden we ook niet mee en we werden best hongerig!) Toen we toch eindelijk Moroto zagen! We haalden het dorp net aan, toen we er in reden stopte de auto er helemaal mee! Nog geprobeerd aan te duwen maar hij kon alleen nog maar in zijn 3,4 en 5 (geloof ik) Gelukkig heeft een andere auto met Mzungu's ons naar een goed hotel gesleept. Met heel veel moeite hebben we daar toch nog 2 kamers kunnen krijgen. (we konden ook niet meer weg) :P
Het enige eten wat ze nog hadden was rauwe patat en een omelet. Maar op dat moment hadden we alles gegeten wat ze hadden opgeschept!
Sander (de baas van de icu guesthouses) had geregeld dat een vrouw die in de in de Karamojong werk (Florence) ons zou helpen met de autopech.
Zij kwam even bij ons aan en had haar nichtje mee. Omdat wij de volgende
dag ook nog wel vast zouden zitten in Moroto bood ze aan dat we dan
met haar nichtje mee konden naar een dorpje.

Die ochtend eerst een wandeling door Moroto gemaakt, is niet heel
groot, en daarna opgehaal door het nichtje en driver. Die reed echt
als een gek! We moesten met zijn 4ren op de achterbank (waar echt maar
plek was voor 3!) dus ik zat op schoot. Bij het dorpje begon het flink
te regenen, daar werden we welkom geheten door een oudere vrouw. Ze
nodigde ons uit om in haar hutje te komen schuilen. Het hutje was een
rond kleien hutje wat binnen ongeveer een meter hoog was! Dus naar
binnen kruipen en opgevouwen zitten. De hele familie zat in de hut
(een stuk of 10!) We konden allerlei vragen stellen en zelf vertelde
ze ook heel wat. Ze wonen daar in dorpen, maar elke man heeft zijn
eigen afgehekte stukje waar zijn vrouwen in hun eigen hutje wonen. Het
zijn voornamelijk veehoeders. Moet zeggen dat dit toch best wel
bijzonder is! Hoevaak maak je het mee dat je voor de regen kan
schuilen in een afrikaans hutje!?

Zaterdag schoot het nog niet erg op met de auto. (de onderdelen
moesten uit Mbale komen, gelukkig stond er een auto met dezelfde auto
pecht, dus konden ze er 2 bestellen en moest ie toch al deze kan op,
maar wel met een omweg dus niet de weg die wij hadden genomen) S
morgens voornamelijk gelezen en weinig uitgevoerd. Om 4uur was de auto
dan eindelijk klaar! Nog 2 uurtjes gereden naar Kotido. Daar bleven we
slapen bij een Nederlandse vrouw, Anke en haar kenyaanse man. Ze
willen er een guesthouse beginnen, maar hadden nog maar 1 banda
(hutje) Dus Annemie en ik sliepen bij haar in huis.

S morgens toch vrij vroeg wakker. Bij Kotido staat de grootste kraal
van de karamojong. Er komen nu nog amper toeristen. We hebben eerst de
berg beklommen, vanaf de top had je uitzicht over het hele land zo'n
beetje. Je kon tot in Kenya kijken. Overal hutjes! Het was net of je
terug ging naar het jaar nul! Echt net Asterix en Obelix bij de
galiers. Toen we naar de berg reden kwamen we langs een hele groep
dansers. We zijn even uitgestapt en hebben gekeken/meegedaan.
Na de berg zijn we op bezoek gegaan bij een familie. De vrouw lied ons
haar huisje zien en vertelde er over. Al haar kinderen kwamen ook
langs en wilde op de foto! Heel grappig.(spiegels zullen ze niet
hebben dus denk dat ze zichzelf nauwelijks kunnen zien) Dus dan zijn
fotos die je terug kan kijken wel heel intressant!
S avonds zijn we naar een andere rots gegaan; the sliding rock. jaja
een glijbaan rots dus! We hadden patat als take away met ons en hebben
er heerlijk gepicknickt en de berg als glijbaan gebruikt!

Toen we de volgende dag weg wilde rijden deed de auto het weer niet!
Gelukkig wel weer toen we hem hadden aangeduwd. Nu moeten we dus elke
keer als we weg willen de auto aanduwen!
Weer terug naar Mbale gereden, een lange tocht. Bij Mbale zaten we in
een zeer luxe hotel! je dacht bijna dat je niet meer in Afrika zat!
(tot we in het restaurant gingen eten en de orders weer eens door
elkaar gehaald werden)

Dinsdag was onze laatste dag van de kleine vakantie. Toch een dagje
langer dan geplant door de autopech. S morgens de minigolf baan
ontdekt die verscholen tussen de bomen lag. Daarna kwam het zonnetje
door en zijn we heerlijk bij het zwembad gaan liggen! Zelfs nog bijna
verbrand zo sterk was het zonnetje. Rond een uur of 2 toch weer terug
naar Mukono gereden. En s avonds in Mukono hadden we
pannenkoekenfeest! haha ;)

En in het volgende verslag de laatste paar dagen!