taranaki and pihanga.

Mt Ruahapehu stond lange tijd alleen in het centrale deel van het Noorder Eiland, het centrale plateau. Hij vroeg de goden om wat maatjes om niet meer zo alleen te zijn. Eerst gaven de goden hem Mt Tongariro. Later kwamen hier mt Ngaurhuhoe, mt Taranaki en mt Pihanga bij. Pihanga was de enige dame van het stel en was belooft aan Tongariro. Toen Tongariro weg was op zakenreis greep Taranaki zijn kans en maakte avances naar Pihanga, die hier niet zo van gedient was. Toen Tongariro terug kwam en zag wat er gebeurd was werd hij zo boos dat hij Taranaki uitdaagde voor een gevecht. Taranaki verloor dit gevecht en werd verbannen naar de west kust om voor altijd alleen over de zee de wacht te houden en het centrale plateau te kunnen zien waar zijn vrienden nog waren. Tijdens het gevecht raakt Tongariro gewond en uit het litteken stroomt de wanganui rivier. Taranaki staat nu nog in het westen helemaal alleen, en er word gezegt dat als hij gehuld is in wolken, hij huilt om het verlies van zijn liefde (of het verloren gevecht!) en bij zonsondergang gloeid hij rood van verlangen terug te keren naar het centrale plateau.

Woensdag vroeg de bus genomen naar New Plymouth, weer een prachtige rit. Uiteindelijk zagen we mt Taranaki (of mt Egmond op zijn engels, maar bijna iedereen zegt; mt Taranaki en Egmond national park) over de zee uitsteken, eerst alleen het besneeuwde topje en later steeds meer van de hele berg. Die dag was het ook meteen een van de laatste echt mooie (warme) dagen. S middags langs en over het strand (ze hebben hier zwart zand! ook best mooi!) gelopen naar een brug waardoor je de berg kon zien.
Ik wilde in NZ nog heel graag een keer een mooie zonsondergang zien. En aangezien ik nu aan de goede kant zit zegmaar om hem in de zee onder te zien gaan was dit nu wel een goed idee. Dus allerlei eten(sresten) meegenomen voor een picknick aan het strand. Maar kwam eerst in het hostel Maritha nog tegen, haar kende ik nog van Rotorua. Maritha wilde ook wel mee, dus samen naar het strand gegaan en op de rotsen gepicknickt. De zonsondergang viel iets tegen, maar was natuurlijk toch mooi.

De volgende dag een poging gedaan om een stuk op de berg te lopen! Omdat het de dag ervoor zo mooi was hoopte we dat voor vandaag ook, maar nee, de berg was niet te zien zelfs al liep je er op! Tessa zat in een hostel aan de andere kant van de berg, dus was met een shuttle bus naar de i -site gegaan en daar afgesproken. Omdat Tessa maar een paar uur had voor ze weer verder moest hebben we samen een track gelopen en daarna heb ik er zelf nog een track gelopen. Het was mooi, maar we zagen vooral bos en wolken! De hele berg zelf was verdwenen...
Op de terug weg in de shuttle bus Marieke en Martin leren kennen. (NL en Duits) Samen nog een biertje gedronken en op zoek naar pizza. Pizza nooit gevonden maar burgers wel! Nou die gaan er ook in!

De volgende dag kreeg ik een smsje van Marieke of ik zin had om mee te gaan naar de art gallery en het park. De gallery was van locale artiesten en dat was soms ook wel te zien. Laten we zeggen dat er een erg verschil in zat tussen de kunst! Ook het park was mooi, dit schijnt het 2de mooiste park te zijn van NZ?! In het thee huisje even ge-thee leut want Marieke werkt ook in de zorg, dus genoeg om over te hebben ;)
Daarna heeft ze me uitgezwaaid want moest weer verder met de bus naar Wanganui!
Wanganui is weer een leuk stadje, opzich niet super groot maar het ligt mooi aan de rivier Wanganui.
In het Hotel met Ben een fransman gepraat. Tot hij vroeg of ik ooit in Frankrijk was geweest, dus vertelde hem over mijn oude reisgenootje Lise, die in Parijs woont en dat ik daar dus heen ben geweest. Maar dat ze nu niet meer in parijs woond maar vlak bij Nantes (daar ging nog weinig mis mee) bij Lucon (met zo'n dingetje onder de c.) En tja met een C kan je 2 kanten op. In dit geval de K van LuKon gekozen.. Hij keek me aan alsof hij water zag branden en vroeg of ik opzettelijk beledigend was?? Eh nou het was niet mijn bedoeling... maar aangezien mijn frans niet bestaant is zou het wel heel goed kunnen... Nou eind van het verhaal Lucon is dus gewoon met een S! Hele verhaal ook aan Lise gemailt die gelukkig mijn accent wel goed vond, want anders had het nooit zo beledigend geweest. (' Con' schijnt niet zo aardig te zijn)

De volgende dag het stadje verkent en alvast wat gewinkeld. Dat wilde ik eigenlijk uitellen tot Wellington omdat je al die zooi ook weer mee moet slepen. Maar uiteindeiljk bleek het maar goed te zijn, want in Wellington zijn verbazingwekkend weinig (souvenir) winkeltjes!
Je kon in de stad ook met een liftje naar boven op de heuvel en dan een toren beklimmen, je had dan uitzicht over de stad de tasmanzee en in het binnenland Mt Ruapehu.(die helaas niet gezien) S avonds dit hele verhaal nog maar eens herhaald, maar dan gewoon naar boven gebikkeld voor het uitzicht over Wanganui bij nacht. Ook mooi om te zien! En lekker uitgewaaid wat er stond nogal een wind! Nou vanavond weer terug vliegen naar NL! Ben er vrijdag avond weer!